Geweigerde boekenprijzen

Je zou zeggen, als je een prijs toegekend krijgt, dan ben je daar reuze blij mee. Maar de praktijk leert dat dit toch niet altijd het geval is. Hieronder een lijst met geweigerde boekenprijzen.

• 1934: A. den Doolaard, De herberg met het Hoefijzer
  Mei-prijs. Den Doolaard moest de prijs delen met Jan Engelman, daar had hij geen zin in. “…, dat voor mij een halve prijs gelijk staat aan geen prijs”.
• 1954: Nes Tergast, Werelden
  Jan Campert-prijs. Hij had bezwaren tegen het door de overheid toegepaste systeem bij het uitreiken van prijzen. De overheid deed in zijn ogen te weinig aan de kunst. Vooral aan de letterkunde vond hij de bijdrage te gering.
• 1957: W.F. Hermans
  Prijs van de Stichting Kunsternaarsverzet 1942-1945. Hermans had een afkeer van de officiële vertegenwoordigers van de Nederlandse literatuur.
• 1963: Jan Wolkers, Serpentina’s Petticoat
  Novelle Prijs van de Gemeente Amsterdam. Wolkers gaf in maart 1966 de prijs terug uit protest tegen het optreden van de Amsterdamse politie tegen de Provo’s tijdens en na het huwelijk van Beatrix en Claus.
• 1966: W.F. Hermans, Nooit meer slapen
  F. Bordewijkprijs voorheen de Vijverbergprijs. Hermans had een afkeer van de officiële vertegenwoordigers van de Nederlandse literatuur. Hij laat de prijs overmaken aan de actie ‘Eten voor Afrika’.
• 1971: Willem Frederik Hermans
  P.C. Hooftprijs (oeuvreprijs). In een brief van het ministerie van CRM aan Hermans werd een geldbedrag van 18.000 gulden genoemd. Dit was een tikfout. Volgens het reglement bedraagt de prijs 8000 gulden. Dus weigerde hij.
• 1982: Jan Wolkers
  Constantijn Huygens-prijs (oeuvreprijs). Wolkers voelde zich ‘geschoffeerd’. Naar zijn eigen mening schrijft hij al twintig jaar meesterwerken, dus hij had de prijs wel eens wat eerder kunnen krijgen.
• 1984: Elco Brinkman weigerde de voordracht van de jury van de P.C. Hooftprijs, Brandt Corstius, te accepteren. De omgekeerde wereld dus. De prijs werd dat jaar en de twee daaropvolgende jaren niet uitgereikt als gevolg van deze affaire.
• 1989: Jan Wolkers
  P.C. Hooftprijs (oeuvreprijs). Hij was het niet eens met de manier waarop de prijzen werden uitgedeeld. Iemand als Marten Toonder, die toch een behoorlijk invloed op de Nederlandse taal heeft gehad, de prijs nooit heeft gekregen. Vandaar de weigering van Wolkers.
• 2000: Marek van der Jagt, De geschiedenis van mijn kaalheid.
  Anton Wachterprijs. Marek van der Jagt wilde zijn pseudoniem niet op het spel zetten, ook een afgevaardigde van de uitgeverij weigerde. Inmiddels is bekend dat achter de naam Van der Jagt de auteur Arnon Grunberg schuilgaat.
• 2007: Jeroen Brouwers.
  Prijs der Nederlandse Letteren. Brouwers vindt het geldbedrag van 16.000 euro te laag. Hij vindt dat hij met een aalmoes wordt afgescheept.

  Bron: Steemers